Tvil kan sende meg inn i fortviling og nederlag. Ho kan gjere meg nestemt og trist. Og suge all kraft ut av trua mi. Men somtid er tvilen ein ven. Ein ven som tek tak i mine fromme forklåringar og falske fraser. Slik kan og tvilen kan gjeva meg ærlege møte med Gud. Men tvilen må ikkje bli for stor heller. Då forsvinn Han eg trur på framom augo mine, og eg risikerer nærsynt blikk på meg sjølv. Det vert eg i alle fall ikkje oppbygd av.

Og hva er tro? Nesten det samme som håp.
Men hvis du tror for sterkt, da blir du fanatiker.
Det er ikke bra. Derfor har vi tvilen også.
Uten tvilen ville vi fremdeles befunnet oss
i steinalderen. Men du skal ikke tvile for mye heller.
Du skal bare ha en liten takluke for tvil.
Det tror jeg er meningen. En liten tvil bak øret.

(Rolf Jacobsen)

Eilev Erikstein

eilever@online.no

Heimeside; www.prostidiakon.no