Nokre liner av krigshelten Nordahl Grieg( 1902-43) har surra i hovudet mitt i dag. ” Vi er så få her i landet,  hver fallen er bror og venn,” skriv diktaren i ” 17 mai 1940. Sjølv vart han skote ned under eit bombetokt over Berlin i 1943.

 Men denne gongen handlar orda ikkje så mykje om den tid dei vart skrive. Orda verkar heller heilt nye. Dei når meg som eit stile påminning om at me er viktig for kvarandre. Når noko skjer- når kriser og død råkar lokalsamfunna, er folk tilstades for kvarandre.

Så betyr det ikkje noko om ein ikkje veit kva ein skal seie eller ikkje finn dei rette trøyste orda i sorga. Som regel fins dei ikkje. Men nok vert  att når krisa over:  Det gode nærver.

Det gode nærver syner seg på så mange måtar. Som blott nærver eller blir til blomar, ei kake på døra eller gode klemmar.     

Så går folk, men nærveret sit att og blir ein viktig hjelpar.