No har konfirmantar byrja toga ut av i kyrkjene. På kyrkjetrappa vert dei gratulert og fotografert. Besteforeldre og foreldre har vel måtte tørke ei og anna tåre fort med handbaken. Det synest heller ikkje å vera så lenge sidan dei unge kom nydøypte ut av kyrkja.

Livet ligg framom, seier ein. Samstundes er det mange som formidlar at samfunnet  no er så komplisert og vanskelig at dei er glade dei ikkje er unge lenger. Så skulle eg ønskje  for ungdomane at dei fann rom for seg sjølve i dette livet. At dei vart til noko - for andre. Måtte  dei få  kjenne seg elska.

Og eg knepper hendene til knokane vert kvite, om at dei har fått oppleve noko av Guds kjærleik gjennom dette konfirmantåret.

Selv han alle dager nær vil være,
for hver særskilt dag med særskilt trøst.
Hver en dags bekymring vil han bære, 
stille stormen med sin allmakts røst.
Og sin dyre eiendom bevare,
denne omsorg har han tatt på seg.
Til din dag skal og din styrke svare,-
dette løftet gav han meg.

(Lina Sandell)

Eilev Erikstein

eilever@online.no

www.prostidiakon.no